حكايت تركي با ترجمه فارسي

بيزيم ائو

گونلرده بير گون بير يوخسول كيشي اوشاغين اليندن توتوب كوچه دن يول آليرديلار.او حال دا لا اله 

الا الله ديئه ديئه بير اولونو آپاريرلار.اوشاق آتادان سوروشار:آي آتا بونو هارايا آپريرلار؟آتا دئيير:مزارا 

آپاريرلار.

اوشاق برده سوروشار:مزار ندير آي آتا؟كيشي دئيير:مزار بير يئردير كي اورادا نه قالي وار نه چيراغ 

وار نه يئمه ك نه ايچمه ك وار نه چال چاغير نه شنليك...نه گول نه چيچك...

اوشاق بير ان دايانيب ودئيير:آي آتا اوزونو يورما، بير دفه دئينه بو اولونو بيزيم ائوه آپاريرلار،قورتار.

                                                            خانه ما

روزي از روزها يك مرد بي پولي دست بچه خودشو گرفته بود از كوچه رد ميشدند.دراين حال لا اله 

الا الله گويان يك جنازه را ميبردند.بچه ازپدر ميپرسه: اي پدر اين را كجا ميبرند؟پدر ميگويد:ميبرند

مزار.

بچه دوباره ميپرسد:مزار چيه اي پدر؟مرد ميگويد:مزار يك جايي هست كه اونجا نه فرش هست 

نه چراغ هست نه خوردني نه نوشيدني نه سروصدا نه شادي...نه گل نه غنچه...

بچه يه لحظه مكث ميكند وميگويد:اي پدر خودتو خسته نكن،يك دفعه بگو اين جنازه را ميبرند 

خانه ما،تمام كن.